De derde 10 jaar: 1981 – 1991
Aflevering drie:
De jaren tachtig
In de jaren tachtig is er een aantal grote veranderingen geweest. Onze naam moest, toen de omroep IKON werd opgericht, veranderd worden, we werden de Stadhuisconcerten Naarden. Renée van Erven Dorens-Hudig werd de nieuwe voorzitter, en zou dat zo’n vijfentwintig jaar blijven, George van Renesse nam afscheid en Jurriaan Röntgen werd muzikaal adviseur. Wat bleef was het educatieve element dat verankerd was én blijft in de I van ‘instructief’, al is die naam dan verdwenen. Nu verzorgen de musici de inleiding van hun programma. En daarmee verandert de toon. Vertoonden oorspronkelijk de inleidingen van Anton van der Horst en George van Renesse grote gelijkenis met colleges, de musici die zelf hun inleidingen verzorgden doen dit iets luchtiger en vooral ook korter.
29 oktober 1982
Hieronder een opname van het afscheid George van Renesse.
Ook werd een ‘vleugelfonds’ opgericht, samen met de gemeente. We hadden een prachtige Steinway, maar deze oude dame was wel aan vernieuwing toe. Jaren hebben we gespaard om de vleugel die we nu hebben, een Yamaha, te kunnen aanschaffen.
Bij het doorlopen van de programma’s die we in deze jaren hebben gepresenteerd, valt op dat we, naast de gebruikelijk kamermuziekensembles, duo’s, trio’s en kwartetten een aantal malen een groot ensemble hebben uitgenodigd.
1982 en 1983
Zo trad op 19 maart 1982 het Collegium Instrumentale Brughense op in een samenstelling van twaalf musici met concertmeester, een heus kamerorkest. Op 25 november 1983 was er Het Nieuw Ensemble, een gezelschap van tien musici bestaande uit strijkers, blazers, slagwerk en ‘tokkelaars’ harp, gitaar en marimba die onder meer een Serenate in tono folkloristico van Fabio Nieder ten gehore brachten. Behalve dat dit een ongebruikelijk groot gezelschap is, getuigt dit ook van een brede programmering, Fabio Nieder was en is niet heel bekend. En ook het Nederlands Kamerkoor stond op het programma in 1983, dat onder meer Mahlers “Ich bin der Welt abhanden gekommen”, voor maar liefst zestien stemmen zong. Er was in deze periode duidelijk sprake van een nog bredere programmering. Of de Burgerzaal deze bezetting altijd aan kon ….?
Hieronder een registratie van Mahlers “Ich bin der Welt abhanden gekommen” in de uitvoering van een ander koor.
Maar ook de gebruikelijke kleinere bezettingen stonden op het programma, waarbij nieuwe namen kwamen, van musici die later een glansrijke carrière zouden krijgen. Fluitiste Abby de Quant, violiste Emmy Verhey, cellist Pieter Wispelwey. Jurriaan Röntgen had altijd oog en oor voor ontluikend talent.
30 oktober 1987
We hebben een fragment van Pieter Wispelwey weliswaar met een andere pianist (Paolo Giacometti). Ze spelen het Adagio uit de Sonate in F mineur van Franz Schubert.
Ons publiek was altijd trouw, maar toch kwam er aan het eind van de jaren tachtig een moeilijke periode aan. De aanmeldingen voor abonnementen namen af en op enig moment kwam de stichting zelfs in zwaar weer terecht. Toen de grens van zo’n tachtig aanmeldingen bereikt was, is de stichting met kunst en vliegwerk, lees: door donaties van de ‘leden’ gered.
Wij zijn hen daar nog steeds dankbaar voor!