De vijfde 10 jaar: 2001 – 2011
Aflevering vijf:
De jaren nul
In de vorige aflevering was te lezen dat het lastig bleef om voldoende bezoekers te krijgen om te kunnen blijven programmeren op het niveau dat we gewend zijn en willen behouden. Aangezien dat eigenlijk al lang het geval was, was het bestuur van mening dat er een professionaliseringsslag gemaakt moest worden. Niet op het gebied van de programmering, maar op de wijze waarop we onszelf naar buiten toe zouden moeten presenteren. We waren te onbekend en daar moest verandering in komen.
Het bestuur deed tijdens een van de concerten een oproep aan de bezoekers in de zaal voor deelname aan het bestuur, er was nieuw bloed nodig. Deze oproep heeft twee nieuwe bestuursleden opgeleverd. We hebben eerst nagedacht over wat we zouden moeten doen om onze bekendheid te vergroten en, niet minder belangrijk, hoe we buiten de recette om aan meer geld zouden kunnen komen.
Daarnaast hebben we raamposters met het programma opgehangen in vele winkels, bibliotheken enzovoort om maar zichtbaar te worden. We hebben de krant opgezocht en stonden daar dan ook regelmatig in, eerst met recensies, later met voorbeschouwingen.


Het heeft een seizoen geduurd voor dit resulteerde in een toename van het aantal bezoekers. Maar toen die er eenmaal waren, zijn ze nooit meer weggegaan. In de daaropvolgende jaren waren de 150 abonnementen die we konden verkopen, steeds binnen één à twee weken verkocht. En dat is in onze Naardense tijd altijd zo gebleven.
finalisten
Het uitnodigen van finalisten van muziekconcoursen hebben we vastgehouden, een bijzonder dierbaar programmaonderdeel, waarin we met heel veel latere grootheden hebben kennisgemaakt. Verder valt op dat het programma wéér breder is geworden.
Zo deed de verteller zijn intrede. In 2005 speelde pianist Yoram Ish-Hurwitz de Années de Pèlerinage van Liszt, literair omlijst door Frédéric Bastet. Er volgden een voordracht van Hans Radloff bij liederen van Alma en Gustav Mahler, hoboïste Pauline Oostenrijk die speelde én vertelde ‘In de geest van Stotijn’, begeleid door Ivo Jansen en verteller Huib Ramaer die samen met violiste Eva Stegeman en pianist Folke Nauta de muzikale vriendschap tussen Edward Grieg en Julius Röntgen voor ons beschreef. Schitterende combinaties van muziek en het gesproken woord.
In het onderstaande opname speelt Yoram Ish-Hurwitz “Il Penseroso” uit Années de Pèlerinage, deuxième année: Italie van Franz Liszt.
Ook ‘lichtere’ programma’s
En ook waren er wat ‘lichtere’ programma’s. Zo was er in 2007 het programma I Hate Music, met onder meer sopraan Claron McFadden en mezzosopraan Tania Kross, ondeugend gekleed voor dit concert waarin bijvoorbeeld Gershwin te horen was. Best spannend, zou ons publiek, uiterst kritisch en vooral ook heel deskundig, deze programmaverbreding kunnen waarderen? De zaal stond op zijn kop! Vele toegiften. En terecht! Een paar jaar later deed Frommermann de betoverende jaren dertig herleven, vijf mannenstemmen, piano en gitaar brachten de zaal even terug in de tijd en ook nu liet de zaal zich meevoeren naar een andere tijd en wereld, prachtige close harmony zang en heerlijke muziek.



Hier kunt u Tania Kross beluisteren die “Summertime” van Gershwin zingt, begeleid door het Benjamin Herman Trio.
Nieuwe vleugel
Ook was er nog iets nieuws van een geheel andere orde, onze vleugel. De oude Steinway was niet meer te reviseren en we moesten een nieuwe vleugel aanschaffen. Een ingrijpende aankoop. Het is de Yamaha geworden die we nu hebben. Hij werd ingewijd door Igor Roma op 10 december 2004 met een Rachmaninov programma. Dat viel niet mee, veel te hard, was het oordeel van een groot deel van het publiek. Dat had ongetwijfeld te maken met de keuze van de muziek, het touché van Igor Roma, maar zeker ook met de vleugel, die geïntoneerd moest worden. Maar gelukkig zijn de pianisten die we uitnodigen heel tevreden over onze Yamaha.
Dit was een bewogen decennium in onze geschiedenis, met vele ontwikkelingen ten goede!