60 jaar

May292022

In memoriam

Evelyn Swemle

Op 23 mei is Evelyn Swemle na ziekte van een paar maanden overleden.

Evelyn is jarenlang bestuurslid geweest van de Stadhuisconcerten Naarden, eerst als bestuurslid/secretaris, later als voorzitter, een functie die zij vele jaren met verve heeft vervuld.

Evelyn ontvangt een beeldje van Beethoven ter gelegenheid van haar afscheid als voorzitter

Muziek is in het leven van Evelyn, zelf een zeer verdienstelijk pianiste, altijd heel belangrijk geweest. Op vele muziekfronten was ze actief. De bezoekers van onze concertseries die al langere tijd onze concerten bezoeken zullen zich ook zeker haar bevlogen inleidingen herinneren.

Evelyn heeft veel voor de Stadhuisconcerten Naarden betekend. We zijn haar daarvoor dankbaar. En we zullen haar missen als muziekvriendin.

Het bestuur van De Kleine Zaal om de hoek

October222021

2011-2021

klaasjanwoudsma60 jaar2021 - 2022

De zesde 10 jaar: 2011 – 2021

Aflevering zes:
De jaren tien

Het laatste decennium van ons zestigjarig bestaan. Het laatste decennium, dat muzikaal gezien geen decennium was, maar een periode van negen jaar, want een heel seizoen ontbrak. Maar daarover later meer. Het laatste en een van de meest bewogen decennia in onze geschiedenis, met grote veranderingen en gebeurtenissen. In 2011 vierden we ons vijftigjarig bestaan. En hoe!

Zo hebben we een eigen jubileum-cd uitgebracht. Een enorm werk, maar met een bijzonder mooi en speciaal resultaat. Muziekfragmenten van optredens uit die geschiedenis, gesproken woord door George van Renesse, zang door Elly Ameling, zoals u in de eerste aflevering van onze geschiedenis heeft kunnen beluisteren.

In 2011 namen twee bestuursleden afscheid, Roland Muller als penningmeester en Jurriaan Röntgen als muzikaal adviseur. Beiden werkten ‘achter de schermen’, maar beide functies zijn bijzonder belangrijk. Immers, het programma is bepalend voor de bezoekers, daar komen zij voor. Maar, een goed programma betekent vaak de duurdere musici en dan is het aan de penningmeester om de pecunia te bewaken. Dat is altijd prima gelukt. Voor Roland kwam Albert Jan Visser en voor Jurriaan Karien Guinée, die de traditie van kwalitatieve, brede, originele programmering uitstekend voortzet.

Afscheid van Jurriaan Röntgen (rechts) …

… en Roland Muller (links) in de tuin van Evelyne Swemle

Twee jaar later nam ook voorzitter Evelyn Swemle na heel veel jaren afscheid. Het einde van een tijdperk. Nadat we bij haar thuis als bestuur afscheid hadden genomen, hebben we dat publiekelijk nog eens gedaan in het Stadhuis Naarden, waar we haar aan het eind van een concert verrasten met een koninklijke onderscheiding, haar opgespeld door de toenmalige burgemeester van Bussum Henk Heijman. Het organiseren van zo’n onderscheiding is een hele toer, temeer daar de persoon in kwestie er natuurlijk niets van mag merken. Dat is gelukt en de verrassing was dan ook groot, zeker toen ook haar in het buitenland wonende kinderen ineens de zaal in kwamen. Een heel speciale avond!

Overigens benoemen wij oud-voorzitters tot ereleden, hetgeen inhoudt dat zij behalve eeuwige dankbaarheid jaarlijks een abonnement cadeau krijgen. Evelyne werd opgevolgd door Dorien van Londen.

Evelyne ontvangt een Beethoven …

… ter gelegenheid van haar afscheid

Evelyne ontvangt een Beethoven …

… ter gelegenheid van haar afscheid

Overigens benoemen wij oud-voorzitters tot ereleden, hetgeen inhoudt dat zij behalve eeuwige dankbaarheid jaarlijks een abonnement cadeau krijgen. Evelyne werd opgevolgd door Dorien van Londen.

Programmatisch hebben we ook in dit decennium absolute toppers gehad. Hannes Minnaar als pianist, maar ook met zijn Van Baerle Trio, Lisa Ferschtmann, het Ragazze Quartet, dat ook nu weer bij ons terugkeert, Jan Brokken, Noa Wildschut, Rosanne Philippens, Remy van Kesteren, Dominique Seldis, maar ook het Hexagon Ensemble, het Calefax Riet Kwintet en het Nieuw Amsterdams Klarinet Kwartet. Het moge duidelijk zijn dat we met deze musici onze naam De Kleine Zaal, maar dan om de hoek, eer aan doen.

Van Baerle Trio

Liza Ferschtman

Noa Wildschut

Nieuw Amsterdams Klarinet Kwartet

Calefax Riet Kwintet

Hexagon Ensemble

Hier vindt u een opname van het Piano Trio in E majeur van Beethoven door het Van Baerle Trio. Opgenomen in het Concertgebouw.

beluister fragment

Verandering van locatie

De concerten bleven populair, de abonnementen waren steeds binnen een à twee weken uitverkocht. Zo ook voor het seizoen 2016-2017. Alles was klaar toen we in augustus een telefoontje van de gemeente kregen. De gemeente was niet meer ons Naarden, maar na de onvermijdelijke fusie nu Gooise Meren, sinds januari 2016. We kregen te horen dat we het komende seizoen niet in de Burgerzaal terecht zouden kunnen aangezien de raad daar moest vergaderen. Heel veel telefonades en bezoeken later, bleef ons geen andere oplossing over dan de Kazerne in Muiden. Een kazerne is niet het eerste gebouw dat je in verband brengt met kamermuziek, maar eerlijk gezegd viel dat mee. De reis ernaar toe, veel mensen bezochten onze concerten omdat ze zo fijn dichtbij waren, hebben we de gemeente toen laten regelen door een speciale bus voor ons te laten rijden. Vanaf het Adriaan Dortmansplein naar Muiden en vice versa, een hoog schoolreisjesgehalte!

Aidan Mikdad

In de Kazerne hebben we prachtige concerten gehoord, waarvan het optreden van Aidan Mikdad wel een hoogtepunt was. Vijftien was hij toen. Later, in 2021 nam hij deel aan het Koningin Elisabeth Concours en werd daar de jongste semi-finalist ooit.

beluister fragment

Na dit veelbewogen seizoen dachten we te kunnen terugkeren naar de Burgerzaal, maar die hoop bleek ijdel. De brandweer had intussen de zaal voor ten hoogste honderd personen veilig verklaard, een aantal waarmee wij onze concerten niet op het gewenste niveau zouden kunnen voortzetten. De keus was met honderd en hogere prijzen doorgaan, waarmee we vele trouwe bezoekers zouden moeten teleurstellen, of op zoek gaan naar een andere locatie met de hele ‘familie’. De rest is geschiedenis.

De Burgerzaal

De Spieghelkerk

De spieghelkerk

De overgang naar de Spieghelkerk was even wennen. Akoestisch waren er verschillen, onze vleugel moest een plaatsje krijgen, en de opstelling van de zaal en de musici moest bestudeerd worden. Inmiddels zijn we vijf jaar verder en is alles weer gewend, zij het dat we de Burgerzaal wel missen.

Ook bestuurlijk zijn er weer wisselingen geweest. De concertorganisatie was altijd in handen van Hanneke Schenk, zij vertroetelde de musici met lekker eten na het inspelen, maar had ook een eerstehulpdoos bij zich voor missende knopen of veiligheidsspelden. De uitstekende verzorging van de musici werd, en wordt, altijd enorm gewaardeerd, en leidde er zelfs toe, volgens eigen zeggen, dat zij er nóg mooier door gingen spelen. Hanneke werd opgevolgd door Lucie Bleumer, die tot op dit moment als moeder van celliste Claire Bleumer als geen ander weet waar de musici behoefte aan hebben. Ook bij haar is de concertorganisatie in uitstekende handen.

nog meer veranderingen

Albert Jan Visser gaf het stokje over aan Klaartje Snieders.

En verder waren we van mening dat we een PR bestuurslid nodig hadden. De kerk heeft meer ruimte, we kunnen dus meer kaarten verkopen. De overstap naar Bussum heeft ons ook bezoekers gekost, met namen uit de Vesting Naarden. Dat gemis moet worden goedgemaakt en daarvoor is meer bekendheid en het werven van sponsoren nodig. Sophie Voskens ging aan de slag als PR bestuurslid en heeft als eerste de huisstijl gemoderniseerd. Een logo, nieuw papier en enveloppen, maar vooral ook een nieuwe website en activiteit op Facebook.

Inmiddels gaat Ingrid Haye voor ons op zoek naar fondsen en sponsoren, geen gemakkelijk opgave in deze tijd.

CORONA

En toen hadden we corona nog niet eens gehad. Zoals iedereen natuurlijk weet heeft alles een heel seizoen stil gelegen. Vlak na het laatste concert van 2020 op 6 maart, ging alles op slot en dat is zo gebleven. Tot nu!

Wat zijn we blij dat we nu weer gewoon onze concerten kunnen geven. Alleen coronacontrole vooraf, maar verder als vanouds. En dat valt samen met ons zestigjarig bestaan. Het wordt een feestjaar! We hebben het prachtige programma van vorig jaar integraal kunnen doorschuiven en er komt een bijzonder extra feestconcert aan het eind van et seizoen, op 22 april 2022, zet u die datum, maar vast in de agenda!

Hier alvast een fragment uit “Der Winterreise” door bariton Martijn Cornet en het Ragazze Quartet. Een voorproefje van wat u kunt gaan meemaken op 19 november 2021.

beluister fragment

We zijn hiermee aan het einde gekomen van onze geschiedenis. Op naar de toekomst! We hopen dat u heeft genoten van dit verhaal, maar vooral dat u blijft genieten van de muziek, die we ook het komende decennium met groot plezier voor u zullen blijven organiseren!

September132021

2001-2011

klaasjanwoudsma60 jaar2021 - 2022

De vijfde 10 jaar: 2001 – 2011

Aflevering vijf:
De jaren nul

In de vorige aflevering was te lezen dat het lastig bleef om voldoende bezoekers te krijgen om te kunnen blijven programmeren op het niveau dat we gewend zijn en willen behouden. Aangezien dat eigenlijk al lang het geval was, was het bestuur van mening dat er een professionaliseringsslag gemaakt moest worden. Niet op het gebied van de programmering, maar op de wijze waarop we onszelf naar buiten toe zouden moeten presenteren. We waren te onbekend en daar moest verandering in komen.

Het bestuur deed tijdens een van de concerten een oproep aan de bezoekers in de zaal voor deelname aan het bestuur, er was nieuw bloed nodig. Deze oproep heeft twee nieuwe bestuursleden opgeleverd. We hebben eerst nagedacht over wat we zouden moeten doen om onze bekendheid te vergroten en, niet minder belangrijk, hoe we buiten de recette om aan meer geld zouden kunnen komen.

En zo werd Herman Maillette de Buy Wenniger het nieuwe bestuurslid dat sponsoring in zijn portefeuille kreeg, een volkomen nieuw terrein. Herman had vele relaties vanuit zijn eigen beroep en is bijzonder voortvarend aan de slag gegaan. Met een heel goed resultaat! Dat was al vast een financiële zorg minder. Maar het ging er natuurlijk vooral om meer bezoekers te kunnen ontvangen. Welmoet Kok ging als nieuw bestuurslid met deze opdracht aan de slag. De oude, overigens prachtige, brief met de aankondiging van het nieuwe programma, die alleen maar naar de mensen op de lijst ging, werd vervangen door een aanzienlijk moderner ogende brochure, met foto’s en in kleur, die in grote oplage werd verspreid. De productie van zo’n brochure brengt meer kosten met zich mee, maar Herman vond daar een drukker voor, die ons jarenlang gesponsord heeft. Hij ontwierp niet alleen de brochure, maar ook het briefpapier, de enveloppen, de abonnementskaarten, alle drukwerk werd door hem gratis gedaan. We zijn Bas van Blijenburgh van Minerva daar altijd heel dankbaar voor geweest.

Herman Maillette de Buy Wenniger, sponsorwerving

Welmoet Vollers-Kok, secretaris

Herman Maillette de Buy Wenniger, sponsorwerving

Welmoet Vollers-Kok, secretaris

Programma 2003 – 2004

Programma 2008 – 2009

Programma 2003 – 2004

Programma 2008 – 2009

Daarnaast hebben we raamposters met het programma opgehangen in vele winkels, bibliotheken enzovoort om maar zichtbaar te worden. We hebben de krant opgezocht en stonden daar dan ook regelmatig in, eerst met recensies, later met voorbeschouwingen.

Affiche 2009

Affiche 2011

Het heeft een seizoen geduurd voor dit resulteerde in een toename van het aantal bezoekers. Maar toen die er eenmaal waren, zijn ze nooit meer weggegaan. In de daaropvolgende jaren waren de 150 abonnementen die we konden verkopen, steeds binnen één à twee weken verkocht. En dat is in onze Naardense tijd altijd zo gebleven.

finalisten

Het uitnodigen van finalisten van muziekconcoursen hebben we vastgehouden, een bijzonder dierbaar programmaonderdeel, waarin we met heel veel latere grootheden hebben kennisgemaakt. Verder valt op dat het programma wéér breder is geworden.

Zo deed de verteller zijn intrede. In 2005 speelde pianist Yoram Ish-Hurwitz de Années de Pèlerinage van Liszt, literair omlijst door Frédéric Bastet. Er volgden een voordracht van Hans Radloff bij liederen van Alma en Gustav Mahler, hoboïste Pauline Oostenrijk die speelde én vertelde ‘In de geest van Stotijn’, begeleid door Ivo Jansen en verteller Huib Ramaer die samen met violiste Eva Stegeman en pianist Folke Nauta de muzikale vriendschap tussen Edward Grieg en Julius Röntgen voor ons beschreef. Schitterende combinaties van muziek en het gesproken woord.

In het onderstaande opname speelt Yoram Ish-Hurwitz “Il Penseroso” uit Années de Pèlerinage, deuxième année: Italie van Franz Liszt.

beluister fragment

Ook ‘lichtere’ programma’s

En ook waren er wat ‘lichtere’ programma’s. Zo was er in 2007 het programma I Hate Music, met onder meer sopraan Claron McFadden en mezzosopraan Tania Kross, ondeugend gekleed voor dit concert waarin bijvoorbeeld Gershwin te horen was. Best spannend, zou ons publiek, uiterst kritisch en vooral ook heel deskundig, deze programmaverbreding kunnen waarderen? De zaal stond op zijn kop! Vele toegiften. En terecht! Een paar jaar later deed Frommermann de betoverende jaren dertig herleven, vijf mannenstemmen, piano en gitaar brachten de zaal even terug in de tijd en ook nu liet de zaal zich meevoeren naar een andere tijd en wereld, prachtige close harmony zang en heerlijke muziek.

Tania Kross

Claron McFadden

Frommermann

Hier kunt u Tania Kross beluisteren die “Summertime” van Gershwin zingt, begeleid door het Benjamin Herman Trio.

beluister fragment

Nieuwe vleugel

Ook was er nog iets nieuws van een geheel andere orde, onze vleugel. De oude Steinway was niet meer te reviseren en we moesten een nieuwe vleugel aanschaffen. Een ingrijpende aankoop. Het is de Yamaha geworden die we nu hebben. Hij werd ingewijd door Igor Roma op 10 december 2004 met een Rachmaninov programma. Dat viel niet mee, veel te hard, was het oordeel van een groot deel van het publiek. Dat had ongetwijfeld te maken met de keuze van de muziek, het touché van Igor Roma, maar zeker ook met de vleugel, die geïntoneerd moest worden. Maar gelukkig zijn de pianisten die we uitnodigen heel tevreden over onze Yamaha.

Dit was een bewogen decennium in onze geschiedenis, met vele ontwikkelingen ten goede!

August232021

1991-2001

klaasjanwoudsma60 jaar2021 - 2022

De vierde 10 jaar: 1991 – 2001

Aflevering vier:
De jaren negentig

De vorige aflevering eindigde met de financiële steun die de ‘leden’, lees vaste bezoekers, de Stadhuisconcerten Naarden gaven om te kunnen overleven. Dat neemt niet weg dat het bezoekersaantal toch ook in de jaren negentig een probleem bleef. Om kwalitatief te kunnen programmeren, heb je voldoende bezoekers nodig om de musici en de zaal te kunnen betalen. Gelukkig is de gemeente ons destijds steeds ter wille geweest door een zeer schappelijke zaalhuur te rekenen en veel in natura te geven. Maar toch, het bleef altijd puzzelen om alles goed voor elkaar te krijgen.

En zo werden jonge, aanstormende musici een vast onderdeel van het programma. Het mes sneed aan twee kanten: wij bewezen de jonge, veelbelovende musici een dienst door hen een podium te bieden en voor ons bleven de kosten beperkt omdat zij nog geen hoge gages vroegen. In onze statuten staat dat we educatief moeten zijn, maar dat heeft betrekking op het publiek, over déze vorm van educatie, gericht op de jonge musici, die het vak ook moeten leren door veel op te treden, staat niets in de statuten, maar we hebben ook dit aspect omarmd en vanaf die tijd is het traditie geworden om elk seizoen een podium te bieden aan jong talent.

Muzikaal adviseur Jurriaan Röntgen had er, met zijn grote netwerk in de muziekwereld, een heel goed oog voor om jong talent in het vizier te krijgen.

Lars Wouters van den Oudenweijer

Nienke Oostenrijk

Nadia Wijzenbeek

Daria van den Bercken

rising stars

We hebben in samenwerking met muziekscholen de allerjongsten laten komen, met hun driekwart viool en hun moeders en vaders ter begeleiding. Dat was heel vertederend, maar organisatorisch ook heel ingewikkeld, uiteindelijk te ingewikkeld voor onze organisatie. We hebben steeds de prijswinnaars van de diverse concoursen zoals het Prinses Christina Concours op ons programma gezet. Dat levert een lijst namen op van musici die nu allemaal een glansrijke carrière hebben: klarinettist Lars Wouters van den Oudenweijer, sopraan Nienke Oostenrijk, violiste Nadia Wijzenbeek, celliste Doris Hochscheid en pianiste Daria van den Bercken, en de lijst is nog veel langer. Ze zouden geen van allen misstaan hebben in de serie ‘Rising Stars’ van de echte Kleine Zaal. En, ze zijn allemaal minstens één maal bij ons teruggekomen.

We hebben een fragment van de Sonate voor klarinet en piano op.120 nr.2 – deel II van Johannes Brahms door Lars Wouter van den Oudenweijer, klarinet & Hans Eijsackers, piano.

beluister fragment

Maar ook via andere wegen wist Jurriaan jong talent te vinden. Zo trad Janine Jansen voor ons op in 2000, toen nog niet echt bekend, maar met een spel waarvan iedereen meteen diep onder de indruk was.

Liza Ferschtman trad samen met haar moeder, de pianiste Mila Baslawskaja, op in 1994, vijftien jaar oud en ruim voordat zij in 1997 winnares zou worden van het Nationaal Vioolconcours Oskar Back. Jurriaan had een vooruitziende blik!

Janine Jansen

Mila Baslawskaja

Liza Ferschtman

Schumann

Hier kunt u een fragment beluisteren van Liza Ferschtman, viool en dan niet met haar moeder als pianist zoals op het concert maar met Enrico Pace. Ze spelen Schumann.

beluister fragment

Wat opvalt in de programmering van deze jaren is de grote hoeveelheid blazers, in allerlei samenstellingen. Maar liefst zestien maal stonden er blazers op het programma. Is dat toeval? Waren blazers toen ‘in de mode’? Hoe dan ook, vrijwel alle blaasinstrumenten kwamen langs in de meest uiteenlopende programma’s, met als klap op de vuurpijl in 1997 het Nederlands Blazers Ensemble met een Strawinsky programma. Het zullen heel wat decibellen geweest zijn in de Burgerzaal!

Het Nederlands Blazers Ensemble

vijf zangstemmen a capella

Ook Vocaal Ensemble Quink stond op het programma, vijf zangstemmen a capella, die het publiek meenamen naar Engeland met muziek van Ralph Vaughan Williams, Benjamin Britten en Mátyás Seiber, een Hongaarse musicus, die naar Engeland vluchtte en daar een productief en zeer gewaardeerd componist werd.

We hebben ook een opname van Linden Lea van Ralph Vaughan Williams door het Quink Vocaal Ensemble.

beluister fragment

Kortom, het vierde decennium van ons bestaan ging financieel gezien niet bepaald van een leien dakje, maar muzikaal gezien was het een prachtige tijd, met de meest uiteenlopende muziek, maar altijd van de hoogste kwaliteit.

July162021

1981-1991

klaasjanwoudsma60 jaar2021 - 2022

De derde 10 jaar: 1981 – 1991

Aflevering drie:
De jaren tachtig

In deze aflevering over de geschiedenis van ons zestigjarige bestaan geven we u, behalve muziek ook eens een kijkje in het bestuur van onze organisatie. Een inkijkje in het bestuur van IKON, Instructieve Kamermuziek Organisatie Naarden, en een inkijkje in het bestuur van nu, van De Kleine Zaal om de hoek.

In de vorige aflevering vertelden we hoe andere instanties het bestuur hielpen. Het Nederlands Impresariaat maakte de contracten met de musici en bepaalde of en hoeveel subsidie er mogelijk was. Er zijn ook nu wel instanties tot wie we ons kunnen wenden, eigenlijk alleen maar om subsidie te vragen, maar de initiatieven daartoe gaan van ons uit.

Het bestuur vergadert normaal gesproken drie keer per jaar, wat geregeld moet worden gaat via mailtjes en appjes. Dat het afgelopen jaar niet normaal geweest is behoeft geen betoog, dus hebben we al zoomend een aanzienlijk groter aantal vergaderingen gehad. Maar, efficiëntie was er ook via het scherm.

Hoe anders was dat aan het eind van de jaren zeventig en begin tachtig. Men had alle tijd, besprak alles gezamenlijk in grote uitvoerigheid. De sigarenrook komt bijna van de pagina’s van de verslagen af. Ook het taalgebruik kent diezelfde uitvoerigheid, een schril contrast met de beknopte mailtjes en appjes die wij elkaar nu sturen.

Zo schreef voorzitter Kees Wolterbeek op 28 oktober 1981 een brief aan zijn bestuur, waarvan ik u graag een fragment laat lezen.

Zo schreef voorzitter Kees Wolterbeek op 28 oktober 1981 een brief aan zijn bestuur, waarvan ik u graag een fragment laat lezen.

Het huidige bestuur: v.l.n.r. voorzitter Dorien van Londen, communicatie adviseur Sophie Voskens, muzikaal adviseur Karien Guinée, concertorganisatie Lucy Bleumer-van der Klein, secretaris Welmoet Kok, penningmeester Klaartje Snieders. Op deze foto ontbreekt fondsenwerver Ingrid Haye.

Renée van Erven Dorens-Hudig op de marimba

Jurriaan Röntgen

In de jaren tachtig is er een aantal grote veranderingen geweest. Onze naam moest, toen de omroep IKON werd opgericht, veranderd worden, we werden de Stadhuisconcerten Naarden. Renée van Erven Dorens-Hudig werd de nieuwe voorzitter, en zou dat zo’n vijfentwintig jaar blijven, George van Renesse nam afscheid en Jurriaan Röntgen werd muzikaal adviseur. Wat bleef was het educatieve element dat verankerd was én blijft in de I van ‘instructief’, al is die naam dan verdwenen. Nu verzorgen de musici de inleiding van hun programma. En daarmee verandert de toon. Vertoonden oorspronkelijk de inleidingen van Anton van der Horst en George van Renesse grote gelijkenis met colleges, de musici die zelf hun inleidingen verzorgden doen dit iets luchtiger en vooral ook korter.

29 oktober 1982

Hieronder een opname van het afscheid George van Renesse.

beluister fragment

Ook werd een ‘vleugelfonds’ opgericht, samen met de gemeente. We hadden een prachtige Steinway, maar deze oude dame was wel aan vernieuwing toe. Jaren hebben we gespaard om de vleugel die we nu hebben, een Yamaha, te kunnen aanschaffen.

Bij het doorlopen van de programma’s die we in deze jaren hebben gepresenteerd, valt op dat we, naast de gebruikelijk kamermuziekensembles, duo’s, trio’s en kwartetten een aantal malen een groot ensemble hebben uitgenodigd.

1982 en 1983

Zo trad op 19 maart 1982 het Collegium Instrumentale Brughense op in een samenstelling van twaalf musici met concertmeester, een heus kamerorkest. Op 25 november 1983 was er Het Nieuw Ensemble, een gezelschap van tien musici bestaande uit strijkers, blazers, slagwerk en ‘tokkelaars’ harp, gitaar en marimba die onder meer een Serenate in tono folkloristico van Fabio Nieder ten gehore brachten. Behalve dat dit een ongebruikelijk groot gezelschap is, getuigt dit ook van een brede programmering, Fabio Nieder was en is niet heel bekend. En ook het Nederlands Kamerkoor stond op het programma in 1983, dat onder meer Mahlers “Ich bin der Welt abhanden gekommen”, voor maar liefst zestien stemmen zong. Er was in deze periode duidelijk sprake van een nog bredere programmering. Of de Burgerzaal deze bezetting altijd aan kon ….?

Hieronder een registratie van Mahlers “Ich bin der Welt abhanden gekommen” in de uitvoering van een ander koor.

beluister fragment

Maar ook de gebruikelijke kleinere bezettingen stonden op het programma, waarbij nieuwe namen kwamen, van musici die later een glansrijke carrière zouden krijgen. Fluitiste Abby de Quant, violiste Emmy Verhey, cellist Pieter Wispelwey. Jurriaan Röntgen had altijd oog en oor voor ontluikend talent.

Abby de Quant

Emmy Verhey

Pieter Wispelwey

30 oktober 1987

We hebben een fragment van Pieter Wispelwey weliswaar met een andere pianist (Paolo Giacometti). Ze spelen het Adagio uit de Sonate in F mineur van Franz Schubert.

beluister fragment

Ons publiek was altijd trouw, maar toch kwam er aan het eind van de jaren tachtig een moeilijke periode aan. De aanmeldingen voor abonnementen namen af en op enig moment kwam de stichting zelfs in zwaar weer terecht. Toen de grens van zo’n tachtig aanmeldingen bereikt was, is de stichting met kunst en vliegwerk, lees: door donaties van de ‘leden’ gered.

Wij zijn hen daar nog steeds dankbaar voor!

June132021

1971-1981

klaasjanwoudsma60 jaar2021 - 2022

De tweede 10 jaar: 1971 – 1981

Aflevering twee:
De jaren zeventig

In de eerste aflevering van het verhaal over onze geschiedenis vertelden we dat instructie, educatie en verheffing de doelstellingen van onze kamermuziekserie waren. In de statuten van de stichting staat dit als volgt verwoord:

De stichting heeft als doel:
het verzorgen van uitvoeringen, lezingen of manifestaties op muzikaal, musicologisch of ander artistiek of cultureel gebied, met meerdere of mindere instructieve grondslag en -belichting en voorts in het algemeen het verrichten of doen verrichten van alles wat een cultuur bevorderende of – verheffende strekking heeft en het verrichten van al wat hiermee verband houdt of daartoe bevorderlijk kan zijn.

Tot dit doel behoort niet het doen van uitkeringen aan de oprichter of aan hen die deel uitmaken van organen van de stichting.

De stichting beoogt het algemeen nut.

Het is nogal wat! Het hier geformuleerde doel omvat zóveel dat we ongeveer het hele culturele leven in het Gooi voor onze rekening zouden kunnen nemen. De praktijk heeft uitgewezen dat het ons ging en gaat om kamermuziek, maar wél steeds met een instructieve noot in de inleiding.

Jaap van Zweden

Uit het verhaal van de eerste tien jaar moge duidelijk geworden zijn dat het IKON, zoals we toen heetten, van meet af aan een hoog muzikaal niveau had. Grote namen stonden op het programma en dat is zo gebleven.

Ook in de tweede decade van ons bestaan stonden musici van naam op het programma, zoals mezzosopraan Cora Canne Meyer, bariton Herman Schey, pianisten Stanley Hoogland, Rudolf Jansen en Ronald Brautigam. En ook Jaap van Zweden trad bij ons op als 17-jarige, begeleid door Boukje Land.

Opmerkelijk is ook dat vele leden van het Concertgebouworkest in het programma zaten: cellisten Harro Ruijsenaars, Anner Bijlsma, Jean Decroos, hoboïst Han de Vries, klarinettist George Pieterson en violiste Theodora Geraets.

En steeds George van Renesse! In alle mogelijke combinaties met andere musici en steevast als inleider.

Han de Vries

Anner Bijlsma

Goerge Pieterson

Theodore Geraets

18 januari 1980

Hier is een opname te beluisteren van Telemann door Han de Vries, Wouter Möller en Bob van Asperen in ons programma van 18 januari 1980.

beluister fragment

Als we de programmering van deze tien jaren bekijken, valt ook weer de breedte op, van barok met Musica da Camera van Ton Koopman tot Andriessen door het Gemini Ensemble. Blazers, zangers, pianisten, harp en strijkers in vele verschillende samenstellingen, maar altijd een strijkkwartet. In een kamermuziekserie móet een strijkkwartet zitten, vond men toen en vinden we nog steeds.

19 november 1976

Hieronder vindt u een registratie van Brahms – Hoorntrio door Jaring Walta, Vicente Zarzo en Jan van der Meer zoals het bij ons ging op 19 november 1976.

beluister fragment

Het werk van het bestuur verschilde in die tijd behoorlijk van ons werk nu. Vroeger werd een deel van de administratieve/financiële zorg uitbesteed aan het Nederlands Impresariaat aan de Paulus Potterstraat in Amsterdam. Zij maakten de contracten met de artiesten en bepaalden of en hoeveel subsidie er mogelijk was. Dat scheelt veel werk, dat nu door programmeur Karien en penningmeester Klaartje gedaan wordt. Was er daarna nog een tekort? Geen nood, de Provincie Noord-Holland suppleerde de rest. Dat scheelt niet alleen veel werk, maar is altijd een geruststellende gedachte, financieel komt het wel goed.

Nadat het Nederlands Impresariaat stopte met deze activiteit is onze jaaromzet van ca. € 20.000 enige jaren redelijk ‘makkelijk’ gefinancierd door Rijk, Provincie en Gemeente. Wat een luxe!

We hebben het steeds gehad over de musici en de programmering, maar de locatie waar de concerten plaatsvonden is minstens zo belangrijk geweest: de Burgerzaal van het Stadhuis van Naarden en de gemeente Naarden als gastheer. En het was traditie dat de echtgenote, echtgenoot van de burgemeester zitting had in ons bestuur. De gemeente heeft zich van deze taak altijd op een bijzonder enthousiaste en zorgvuldige manier gekweten. De bodes maakten de zaal in orde, stonden in de hal ter ontvangst van de bezoekers, hielden de deur in de gaten na 20.15 uur en zorgden daarna voor de thee en de koffie in de pauze. Dat was de sponsoring in natura door de gemeente, die ook de zaalhuur nog eens uiterst laag hield. Dat waren nog eens tijden!

De Burgerzaal van het Stadhuis van Naarden

Inhuldiging van Koningin Juliana door Gerard van Wijland

De Burgerzaal is een prachtige ruimte, sfeervol, maar in feite niet echt geschikt voor kamermuziek. De akoestiek is abominabel droog. De vorm van de zaal is lastig, we hebben het geprobeerd met een podium, zonder podium, in de lengte en in de breedte, om uiteindelijk uit te komen op een opstelling van de stoelen om de musici heen, als in een huiskamer. Vroeger met een schemerlamp in het midden! En daarachter het enorme schilderij van de inhuldiging van Koningin Juliana.

De parketvloer heeft altijd gekraakt, tot de renovatie van de zaal. We namen het allemaal voor lief, het publiek zat er muisstil te genieten, vaak met de partituur in de hand en de musici hebben het altijd heel inspirerend gevonden om in deze zaal voor ons op te treden, ze kwamen maar wat graag!

tot slot

Ter voorbereiding op de “Winterreise” die we het komend seizoen op het programma hebben staan in een alternatieve uitvoering met het Ragazze Quartet met Martijn Cornet, hierbij een fragment van de “Winterreise” zoals die klonk op 15 november 1974, gezongen door bas-bariton Herman Schey begeleid door pianist Felix de Nobel, in de Burgerzaal.

beluister fragment

May32021

1961-1971

klaasjanwoudsma60 jaar2021 - 2022

De eerste 10 jaar: 1961 – 1971

Le quatorze juillet:
Opgericht op 14 juli 1961

Rond de zestiger jaren speelden jonge muzikale mensen uit de omgeving van Naarden regelmatig concerten in het stadhuis onder de bezielende leiding van Anthon van der Horst. Anthon van der Horst was een begrip: organist van de Grote Kerk in Naarden, dirigent van de Nederlandse Bachvereniging, directeur van het Hilversumse Muzieklyceum en docent aan het Amsterdams conservatorium en daar naast dus ook organisator van wat ons podium zou worden.

De oprichting van een professionele concertserie vloeide hier logischerwijze uit voort. Van der Horst vond zijn bestuursleden in deze muzikale kring en de musici trok hij zelf aan uit zijn eigen werkomgeving. Instructie, educatie en verheffing waren de doelstellingen. Een belangrijk aspect was van meet af aan dan ook het uitgebreid en professioneel toelichten van het concertprogramma en daarom heette de serie IKON – Instructieve Kamermuziek Organisatie Naarden.

George van Renesse volgt in 1965 Anton van der Horst op, als voorzitter en als muzikaal adviseur. Een briljant pianist en begeesterd causeur op het muzikale vlak. Zijn radiopraatjes waren veelbeluisterd en evenzo gaf hij meesterlijk toelichting bij de stadhuisconcerten: vertelde anekdotes over de componisten, speelde de thema’s en de harmonieën voor aan de piano en maakte grapjes over de brandweer die de zaal kwam controleren. De musici werden in de pauze op een rijtje stoelen op het podium gezet om vragen van het publiek te beantwoorden en uit te leggen hoe hun instrumenten werkten. Zijn afscheidsoptreden, een Schubert recital was een niet te vergeten gebeurtenis. Het was de tijd van de stencilmachine, enveloppen schrijven, een sigarenkistje (met elastiek) als kassa en de kaartjes knip.

Dat sigarenkistje hebben we nog steeds, maar de kniptang is sinds de nieuwste huisstijl overbodig geworden.

beluister inleiding

Van meet af aan hebben we breed geprogrammeerd. We zijn een kamermuziekpodium en bieden hedendaagse muziek, themaconcerten, concerten met literaire of historische achtergrond, grote gezelschappen of kleine, maar in ieder geval elk seizoen een strijkkwartet. En ook van meet af aan hebben grote namen op het programma gestaan. Zo vinden we in deze jaren de namen van Jan Wijn, Jean Decroos, David Hollestelle, Frans Brüggen, Anner Bijlsma, Gustav Leonhardt, Theo Olof, Cora Canne Meijer, Elly Ameling, Herman Krebbers, Daniël Wayenberg, maar ook het Nederlands Kamerorkest o.l.v. David Zinman in de Grote Kerk.

Van het optreden van Elly Ameling op 26 november 1965 hebben we een fragment gevonden toen we een CD maakten voor ons 50-jarig jubileum. In de onderstaande link kunt u dit fragment beluisteren, zij zingt werken van Purcell en Frank Martin, samen met Pieter Odé, dwarsfluit en de componist Frank Martin zelf aan de piano, wat een prachtige, jonge stem.

het programma

Henry Purcell
(1659 – 1695)

WHEN I’M LAID IN EARTH

Frank Martin
(1890–1974)

TROIS CHANTS DE NOËL:
LES CADEAUX – IMAGE DE NOËL – LES BERGERS
(tekst: A.Ruthardt, 1947)

Elly Ameling, sopraan
Pieter Odé, fluit
Frank Martin, piano

het programma

Henry Purcell
(1659 – 1695)

WHEN I’M LAID IN EARTH

Frank Martin
(1890–1974)

TROIS CHANTS DE NOËL:
LES CADEAUX – IMAGE DE NOËL – LES BERGERS
(tekst: A.Ruthardt, 1947)

Elly Ameling, sopraan
Pieter Odé, fluit
Frank Martin, piano

Henry Purcell
(1659 – 1695)

When I’m laid in earth

Thy hand, Belinda, darkness shades me,
On thy bosom let me rest,
More I would, but Death invades me;
Death is now a welcome guest.
When I am laid in earth, May my wrongs create
No trouble in thy breast;
Remember me, but ah! forget my fate.

Henry Purcell
(1659 – 1695)

When I’m laid in earth

Thy hand, Belinda, darkness shades me,
On thy bosom let me rest,
More I would, but Death invades me;
Death is now a welcome guest.
When I am laid in earth, May my wrongs create
No trouble in thy breast;
Remember me, but ah! forget my fate.

beluister fragment

Frank Martin

(1890-1974)

Texte d’Albert Rudhardt

les cadeaux

J’ai vu trois rois sur le chemin
Tous plus beau les uns que les autres,
Ayant des cadeaux plein les mains.
A côté des leurs, que seront les nôtres ?
Autant dire : rien !
Ils ont mis vers le petit prince
La myrrhe, l’or et l’encens.
Nos pauvres présents paraissaient bien minces
Près des trésors de trois provinces.
Il a regardé les bijoux.
Nous, nous restions sans rien dire.
Puis il a regardé vers nous
Et son premier sourire
Fut pour nous.

Image de Noël

L’Enfant Jésus des images,
Le beau bébé rose et blanc
Tend ses deux poings vers les mages,
Ou vers un berger tremblant.
Le boeuf, sans cérémonie,
Rumine en grondant un peu.
Et la vierge en manteau bleu
Sourit à la compagnie.

LES BERGERS

Il n’était pas encore minuit
Que la nouvelle étoile a luit
Pour éclairer la terre ;
Puis soudain le ciel s’entrouvrit,
Et vêtus de lumière,
On pouvait voir en Paradis
Tous les anges réunis
En prière.
Par les déserts, marchant pieds nus,
Tous les bergers étaient venus
Jusqu’à la pauvre hutte.
Ils amusaient l’Enfant Jésus
Avec des airs de flûte.
Les anges chantaient : Gloria !
Et les pâtres : Hosanna !
Alléluia, Alléluia
Alléluia, Alléluia

Frank Martin

(1890-1974)

Texte d’Albert Rudhardt

les cadeaux

J’ai vu trois rois sur le chemin
Tous plus beau les uns que les autres,
Ayant des cadeaux plein les mains.
A côté des leurs, que seront les nôtres ?
Autant dire : rien !
Ils ont mis vers le petit prince
La myrrhe, l’or et l’encens.
Nos pauvres présents paraissaient bien minces
Près des trésors de trois provinces.
Il a regardé les bijoux.
Nous, nous restions sans rien dire.
Puis il a regardé vers nous
Et son premier sourire
Fut pour nous.

Image de Noël

L’Enfant Jésus des images,
Le beau bébé rose et blanc
Tend ses deux poings vers les mages,
Ou vers un berger tremblant.
Le boeuf, sans cérémonie,
Rumine en grondant un peu.
Et la vierge en manteau bleu
Sourit à la compagnie.

LES BERGERS

Il n’était pas encore minuit
Que la nouvelle étoile a luit
Pour éclairer la terre ;
Puis soudain le ciel s’entrouvrit,
Et vêtus de lumière,
On pouvait voir en Paradis
Tous les anges réunis
En prière.
Par les déserts, marchant pieds nus,
Tous les bergers étaient venus
Jusqu’à la pauvre hutte.
Ils amusaient l’Enfant Jésus
Avec des airs de flûte.
Les anges chantaient : Gloria !
Et les pâtres : Hosanna !
Alléluia, Alléluia
Alléluia, Alléluia

beluister fragment

Zo zijn er in de eerste tien jaar van ons bestaan meteen al heel veel mooie concerten geweest, waarvan een steeds toenemend aantal mensen heeft genoten. En op 12 maart 1971 werd het tienjarig bestaan gevierd met een feestconcert: George van Renesse speelde Schuberts Impromptus en een Moment Musical, waarna hij ging improviseren op motieven naar keuze van de aanwezigen, wat hij meesterlijk kon. En een muzikale quiz. Ook ‘het gezellige samenzijn’ na afloop houden we graag in ere.

Het is duidelijk dat IKON van meet af aan hoog heeft ingezet waar het ging om het niveau van de musici. Dat wij ons nu, niet gehinderd door enige bescheidenheid, afficheren als De Kleine Zaal om de hoek, natuurlijk verwijzend naar De Kleine Zaal van het Concertgebouw, is dan ook niet meer dan een voortzetting van dat prille begin.

60 jaar

In memoriam

In memoriam

Evelyn Swemle

2011-2021

De zesde 10 jaar: 2011 – 2021

Aflevering zes:De jaren tien

Verandering van locatie

De spieghelkerk

nog meer veranderingen

CORONA

2001-2011

De vijfde 10 jaar: 2001 – 2011

Aflevering vijf:De jaren nul

finalisten

Ook ‘lichtere’ programma’s

Nieuwe vleugel

1991-2001

De vierde 10 jaar: 1991 – 2001

Aflevering vier:De jaren negentig

rising stars

Schumann

vijf zangstemmen a capella

1981-1991

De derde 10 jaar: 1981 – 1991

Aflevering drie:De jaren tachtig

29 oktober 1982

1982 en 1983

30 oktober 1987

1971-1981

De tweede 10 jaar: 1971 – 1981

Aflevering twee:De jaren zeventig

Tot dit doel behoort niet het doen van uitkeringen aan de oprichter of aan hen die deel uitmaken van organen van de stichting.

De stichting beoogt het algemeen nut.

18 januari 1980

19 november 1976

tot slot

1961-1971

De eerste 10 jaar: 1961 – 1971

Le quatorze juillet:Opgericht op 14 juli 1961

het programma

het programma

When I’m laid in earth

Thy hand, Belinda, darkness shades me,On thy bosom let me rest,More I would, but Death invades me;Death is now a welcome guest.When I am laid in earth, May my wrongs createNo trouble in thy breast;Remember me, but ah! forget my fate.

When I’m laid in earth

Thy hand, Belinda, darkness shades me,On thy bosom let me rest,More I would, but Death invades me;Death is now a welcome guest.When I am laid in earth, May my wrongs createNo trouble in thy breast;Remember me, but ah! forget my fate.

les cadeaux

Image de Noël

L’Enfant Jésus des images,Le beau bébé rose et blancTend ses deux poings vers les mages,Ou vers un berger tremblant.Le boeuf, sans cérémonie,Rumine en grondant un peu.Et la vierge en manteau bleuSourit à la compagnie.

LES BERGERS

les cadeaux

Image de Noël

L’Enfant Jésus des images,Le beau bébé rose et blancTend ses deux poings vers les mages,Ou vers un berger tremblant.Le boeuf, sans cérémonie,Rumine en grondant un peu.Et la vierge en manteau bleuSourit à la compagnie.

LES BERGERS

Aflevering zes:
De jaren tien

Aflevering vijf:
De jaren nul

Aflevering vier:
De jaren negentig

Aflevering drie:
De jaren tachtig

Aflevering twee:
De jaren zeventig

Le quatorze juillet:
Opgericht op 14 juli 1961

Thy hand, Belinda, darkness shades me,
On thy bosom let me rest,
More I would, but Death invades me;
Death is now a welcome guest.
When I am laid in earth, May my wrongs create
No trouble in thy breast;
Remember me, but ah! forget my fate.

Thy hand, Belinda, darkness shades me,
On thy bosom let me rest,
More I would, but Death invades me;
Death is now a welcome guest.
When I am laid in earth, May my wrongs create
No trouble in thy breast;
Remember me, but ah! forget my fate.

L’Enfant Jésus des images,
Le beau bébé rose et blanc
Tend ses deux poings vers les mages,
Ou vers un berger tremblant.
Le boeuf, sans cérémonie,
Rumine en grondant un peu.
Et la vierge en manteau bleu
Sourit à la compagnie.

L’Enfant Jésus des images,
Le beau bébé rose et blanc
Tend ses deux poings vers les mages,
Ou vers un berger tremblant.
Le boeuf, sans cérémonie,
Rumine en grondant un peu.
Et la vierge en manteau bleu
Sourit à la compagnie.